Ανάλυση - Πόση ζημιά έκανε σε 2 χρόνια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Είναι δύο χρόνια αρκετά για να κρίνουμε μια κυβέρνηση;

Είναι αρκετά για να πούμε ότι η τρέχουσα κατάσταση της χώρας είναι δικό της έργο;

Στο ερώτημα αυτό, τα στελέχη της Κυβέρνησης αρέσκονται να απαντούν αρνητικά.

“Όχι”, λένε, “αφού παραλάβαμε μια χώρα με τεράστια προβλήματα”.

Τη λογική αυτή είναι φυσικό να μην την αποδέχεται ουδείς σκεπτόμενος πολίτης, αφού όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν σε δύο χρόνια δε μπορείς να αναστρέψεις μια προβληματική πορεία, κακώς ζήτησες να πάρεις το τιμόνι της χώρας.

Όμως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: γιατί όπως σε δύο χρόνια μπορείς να βελτιώσεις τα πράγματα, έτσι σε δύο χρόνια μπορείς να ζημιώσεις σημαντικά τη χώρα. Και αυτό ισχυριζόμαστε ότι μέχρι τώρα έκανε η συγκυβέρνηση “Κοινωνικής Σωτηρίας” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (ή αλλιώς Τσίπρα – Καμμένου).

Να συζητήσουμε, λοιπόν, τι παρέλαβαν και τι θα παρέδιδαν αν την Κυριακή είχαμε εκλογές.

ΑΕΠ

Το ΑΕΠ της χώρας κατά τη διάρκεια της κρίσης υπέστη καθίζηση. Από τα 224 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010, έφτασε στα 191 το 2012. Μετά η πτώση συγκρατήθηκε και έγινε σημαντικά πιο ήπια, με απώλεια 6 δισ το 2013 και κάτι λιγότερο από 4 το 2014[1]. Οι προβλέψεις του φθινοπώρου του 2014 περιλάμβαναν αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,9% για το 2015 (για να φτάσει στα 186 δισεκατομμύρια) και περαιτέρω αύξηση 3,7% για το 2016 (για να φτάσει στα 193 δισεκατομμύρια)[2]. Η παρούσα κυβέρνηση παρέλαβε λοιπόν μία χώρα με ΑΕΠ 181,3 δισ ευρώ και με προοπτικές σταθεροποίησης. Ένα χρόνο μετά, το ΑΕΠ ήταν 177,5 δισεκατομμύρια –δηλαδή αντί να αυξηθεί κατά 5 δισεκατομμύρια, μειώθηκε κατά 4 μόνο το 2015, συνολική χασούρα δηλαδή 9 δισ. Και για το 2016, αντί να φτάνει τα 193 δισ, θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση λίγο καλύτερο από το 2015, συνολική εκτιμώμενη χασούρα δηλαδή του 2016 πάνω από 13 δισ[3]. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέκοψε τη βελτίωση του ΑΕΠ και το βύθισε ακόμη περισσότερο.

Τράπεζες

Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ανέλαβε ένα τραπεζικό σύστημα που λειτουργούσε. Στο πλαίσιο της «ισχυρής διαπραγμάτευσης», η κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει τη χώρα να αθετήσει πληρωμές στο τέλος του Ιουνίου του 2015, ενώ παράλληλα έληξε και το πρόγραμμα (μνημόνιο). Οριακή και ακραία μορφή της ισχυρής αυτής διαπραγμάτευσης ήταν τα Capital Controls. Ο ίδιος ο κ. Βούτσης έλεγε εκείνες τις μέρες ότι “η τελική απόφαση, η πρωτογενής απόφαση είναι της εκάστοτε κυβέρνησης”[4]. Από τότε, τα Capital Controls κάθε τόσο αίρονται, για να μην έχουν αρθεί ακόμη και να παραμένουν σε πλήρη ισχύ, με όποιες δυσμενείς συνέπειες αυτό έχει για την επιχειρηματικότητα και τον εξωστρεφή προσανατολισμό των Ελληνικών επιχειρήσεων. Έξω από αυτό όμως, και η διαρκής εκροή καταθέσεων λόγω της ανασφάλειας που εξακολουθεί να επικρατεί, οι τράπεζες χρειάστηκαν και τρίτη ανακεφαλαιοποίηση με τη μορφή Αύξησης Μετοχικού Κεφαλαίου το 2015, πράγμα εντελώς περιττό ένα χρόνο πριν.

Μεταναστευτικό

Το 2015 ήταν το έτος-καταστροφή σχετικά με το μεταναστευτικό. Οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων πολλαπλασιάστηκαν σε σχέση με το 2014[5]. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ροές αυξήθηκαν στην Ελλάδα, ενώ στην Ιταλία μειώθηκαν, πράγμα που δείχνει ότι η Ελλάδα κατέστη προτιμότερη χώρα διέλευσης. Στις αρχές του 2016, οι βόρειοι γείτονές μας αποφάσισαν ότι, αφού εμείς δε μπορούσαμε να ελέγξουμε τις ροές στα δικά μας σύνορα προς την Τουρκία (και αφού κλείναμε τα μάτια, αφήνοντας τους μετανάστες να “εξαφανίζονται” προς την Κεντρική Ευρώπη), θα τις ήλεγχαν αυτοί στα δικά τους με εμάς. Ταυτόχρονα, η ΕΕ έκανε μια νέα συμφωνία με την Τουρκία για έλεγχο των προσφυγικών ροών. Αποτέλεσμα: ενώ τους δύο πρώτους μήνες του 2016 οι εισροές ήταν περισσότερες από αυτές του 2015, μόλις συνέβησαν τα παραπάνω γεγονότα, αφενός οι συνολικές ροές μειώθηκαν, αφετέρου μετακινήθηκαν από την Ελλάδα προς την Ιταλία[6]. Βέβαια εδώ, η κυβέρνησή μας προσπαθούσε να μας πείσει ότι για το μεταναστευτικό έφταιγε ο πόλεμος στη Συρία. Όμως ούτε η έξαρση του προβλήματος σχετιζόταν χρονικά με κάποια έξαρση του πολέμου, ούτε η ύφεση των ροών με κάποια αντίστοιχη ύφεση του πολέμου. Φυσικά το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, απλώς πλέον άλλαξε μορφή: οι ροές σταμάτησαν, αλλά οι μετανάστες έμειναν στο Ελληνικό έδαφος, με όλα τα προβλήματα που βλέπουμε καθημερινά. Το δίδυμο Τασία Χριστοδουλοπούλου – Γιάννης Μουζάλας θα ήταν με διαφορά οι χειρότεροι υπουργοί της κυβέρνησης, αν δεν υπήρχαν τόσοι άλλοι τόσο κακοί υπουργοί.

Ανεργία

Η κυβέρνησή μας επαίρεται συχνά για το κατόρθωμά της να μειώσει την ανεργία. Όμως πόσο τη μείωσε; Αφενός έχουμε μια σταθερή μείωση της ανεργίας από το 2013 και μετά[7]. Αν κάτι έκανε, λοιπόν, η κυβέρνηση, είναι να συνεχίσει την τάση που παρέλαβε. Όμως, στο παραπάνω link, αν δούμε την καταγραφή και τις τάσεις σε σχέση με τις προβλέψεις για τα τελευταία 5 χρόνια (μνημόνιο και κρίση), θα δούμε ότι κατά τα έτη 2014 και 2015 η πραγματική ανεργία είναι χαμηλότερη από την πρόβλεψη, ενώ πριν το 2014 και από το 2016 η πραγματική ανεργία είναι πάνω από την πρόβλεψη! Αξιοσημείωτο είναι ότι κατά το 2016 οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης μεταξύ των νέων συμβάσεων εργασίας να είναι περισσότερες από ποτέ[8].

Ασφάλεια

Πιθανώς εδώ να μη χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο από το να προτρέψουμε όποιον διαφωνεί με το ότι ο κ. Τόσκας έχει επιτείνει το αίσθημα ανασφάλειας μεταξύ των συμπολιτών μας να πάρει ένα τρόλεϊ και να διασχίσει την Πατησίων ένα βράδυ Παρασκευής, ή να κάνει μία βόλτα έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στα Εξάρχεια οποιοδήποτε βράδυ. Το πρόβλημα δεν είναι θέμα αναποτελεσματικότητας της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά ζήτημα ανοχής της πολιτικής της ηγεσίας σε φαινόμενα παραβατικότητας[9].

Λειτουργία Θεσμών

Η διάβρωση των θεσμών από την Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ξεκίνησε πολύ νωρίς. Ήδη από την επιθεώρηση αγήματος (!) από την Πρόεδρο της Βουλής κα Κωνσταντοπούλου στο Πεντάγωνο[10]. Η κα Κωνσταντοπούλου ως Πρόεδρος της Βουλής συνολικά απεκόμισε πολύ κακές κριτικές, όχι μόνο από τους μέχρι πρότινος συναγωνιστές της, αλλά και από τους πολιτικούς της αντιπάλους, καθώς όταν προήδρευε διέκοπτε ομιλητές, σχολίαζε ομιλίες προκαλώντας συχνά καταγγελίες για παραβάσεις του Κανονισμού της Βουλής[11], [12]. Στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργό κ Τσίπρας προκήρυξε Δημοψήφισμα για δημοσιονομικό ζήτημα (Preliminary Debt Sustainability Analysis) παρά τη ρητή απαγόρευση του Συντάγματος. Οι όροι διεξαγωγής του Δημοψηφίσματος (προθεσμίες, διορισμός αντιπροσώπων της Δικαστικής Αρχής κλπ) άλλαξαν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου μετά την προκήρυξή του[13]! Κατά τη διάρκεια της μίας εβδομάδας (!) που μεσολάβησε από την προκήρυξη μέχρι τη διενέργεια του Δημοψηφίσματος, ο κ Τσίπρας βρήκε το χρόνο να επισκεφθεί το Πεντάγωνο. Εκεί, και ενώπιον του Πρωθυπουργού, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, σε προεκλογική περίοδο, δήλωνε ότι ο στρατός είναι ο εγγυητής της σταθερότητας στο εσωτερικό[14]! Λίγο αργότερα, και μετά την ιστορική κωλοτούμπα, οι Τσίπρας-Καμμένος αποφάσισαν να κάνουν εκλογές πριν ο κόσμος αντιληφθεί τι συνέβη. Οι ημερομηνίες των διαδικασιών που προηγούνται της διάλυσης της Βουλής συντμήθηκαν με τρόπο που προκάλεσε πλήθος ερωτηματικώς και διαμαρτυριών. Αλλά και μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 τα θεσμικά ατοπήματα δε σταμάτησαν. Η Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου επιχείρησε με τον αντισυνταγματικό (σύμφωνα με το ΣτΕ) νόμο Παππά να κλείσει τα τηλεοπτικά κανάλια, περιορίζοντας τον αριθμό τους σε τέσσερα. Μετά τη δημοπρασία-παρωδία, η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε (αλλά και γέλασε δυνατά) με την όλη διαδικασία η οποία προσπαθούσε να φτιάξει καναλάρχες από το πουθενά. Κατά την εκδίκαση της σχετικής υπόθεσης από το ΣτΕ, η εφημερίδα της ιδιοκτησίας του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε πρωτοσέλιδο με δικαστή του ΣτΕ[15]. Μετά την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ, η τότε Κυβερνητική Εκπρόσωπος κα Γεροβασίλη προέβη σε μία δήλωση οποία αποτελεί ντροπή για τη λειτουργία της Ελληνικής Πολιτείας και ευθεία αμφισβήτηση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών σε αυτή[16]. Αλλά ούτε εκεί σταμάτησαν. Μόνο που πλέον ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι και το γέλιο γίνεται όλο και πιο δυνατό. Όρισαν “Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος”, ενώ το Σύνταγμα προβλέπει ρητά και αυστηρά τη διαδικασία αναθεώρησής του και έβαλαν σε αυτή τους κκ Κιμούλη, Δούρου, Μίχαλο[17]! Ενώ μόλις πριν λίγες μέρες προέβησαν σε έκτακτες κρίσεις στο Στράτευμα, δύο μήνες πριν την κανονική ημερομηνία, αποστρατεύοντας δέκα (10!) Αντιστρατήγους και τον Αρχηγό ΓΕΑ ενώσω αυτός βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο εξωτερικό, με όποιες συνέπειες αυτό μπορεί να έχει στην ψυχολογία, αλλά και την πειθαρχία και την εσωτερική τάξη των Ενόπλων Δυνάμεων[18]. Τελευταίο σε αυτή την απαρίθμηση κρατήσαμε το νέο (μετά την κα Κωνσταντοπούλου) Πρόεδρο της Βουλής, τον κύριο Βούτση. Και προκαλούμε οποιονδήποτε να εντοπίσει άλλον Πρόεδρο της Βουλής μεταπολιτευτικά, ο οποίος να έχει τόσες πολλές εμφανίσεις στα ΜΜΕ, όλες προκειμένου όχι να υπηρετήσει το Θεσμό του οποίου προΐσταται, όχι να μιλήσει στον κόσμο σχετικά με αυτόν, αλλά προκειμένου να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να ωραιοποιήσει, να διαφημίσει τις ενέργειες της Κυβέρνησης! Δηλαδή της Εκτελεστικής Εξουσίας.

Ιδιωτικοποιήσεις

Από την προηγούμενη κυβέρνηση είχε δρομολογηθεί ένα “πακέτο” ιδιωτικοποιήσεων. Θα δούμε την πρόοδο των πιο εμβληματικών από αυτές.

Δεκατέσσερα αεροδρόμια.

Την εποχή του νταουλιού και του ζουρνά, η νέα -τότε- κυβέρνηση ανακοίνωνε διά του Υπουργού της κ Σπίρτζη ότι σταματάνε οι ιδιωτικοποιήσεις των περιφερειακών αεροδρομίων[19]. Στη συνέχεια, ανακοίνωνε (τον Απρίλιο του 2015) ότι δε θα ιδιωτικοποιούσε τα 14, αλλά τα 7 αεροδρόμια, κρατώντας η ίδια μερίδιο στην κοινοπραξία[20]. Ακολούθησαν διάφορες άλλες πράξεις υπερήφανης και αξιοπρεπούς αντίστασης -και απώλειας χρόνου-, για να καταλήξουμε στο τέλος του 2015 να υπογραφεί η συμφωνία με τεράστια καθυστέρηση[21]. Και με πολύ πόνο[22].

ΟΣΕ.

Στις 15/7/2013 ο ΣΥΡΙΖΑ διά του κ Γ. Σταθάκη αντιστάθηκε στην ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Η αντίσταση (λεκτική) του κ Σταθάκη στην “εξαγγελθέντα ιδιωτικοποίηση” (αλήθεια λέμε, έτσι ακριβώς το γράφει η avgi.gr!) περιλάμβανε κατακεραύνωση της σκοπιμότητας και χαρακτήριζε προκλητικά χαμηλή την τιμή των 300 εκατ. Ευρω[23]. Όταν ανέλαβαν βέβαια την εξουσία, και αφού ανέκοψαν τα σχέδια ξεπουλήμκατος των ασημικών της χώρας από τους Σαμαροβενιζέλους, ο κ Βαρουφάκης ξεκίνησε να προδίδει τους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους. Τους πουλούσε “ακόμη και έναντι ενός ευρώ”, αρκεί να δινόντουσαν εγγυήσεις για τα έργα[24]. Τελικά, το καλοκαίρι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε για 45 εκατομμύρια ευρώ[25], δηλαδή περίπου το 1/7 της τιμής στην οποία τόσο ηρωικά αντιστάθηκε ο κ Σταθάκης. Οι υπογραφές “έπεσαν” στις αρχές του 2017[26]. Σε αυτήν την περίπτωση, ο χαμένος χρόνος ήταν περισσότερος, τα χαμένα χρήματα πάρα πολλά, ενώ ο πόνος ...βουβός, αφού δεν έκλαψε ούτε καν ο κ Σπίρτζης.

Ελληνικό.

Λίγο πριν πέσουν οι τρισκατάρατοι Σαμαροβενιζέλοι, υπέγραψαν το ξεπούλημα ενός ακόμα φιλέτου[27]. Ευτυχώς όμως, γρήγορα έπεσαν και η διακυβέρνηση της χώρας ήρθε στα χέρια ενός ανθρώπου που δήλωνε για το Ελληνικό ότι “κύριε Χατζηνικολάου, αν είναι να έρθει ο Σύριζα και να εγκρίνει ή να επικυρώσει συμφωνίες που έγιναν και παραβιάζουν κατάφωρα, αν θέλετε την κοινή λογική, όχι μόνο το δημόσιο συμφέρον, αν ήταν να ‘ρθούμε για να επικυρώσουμε αυτές τις συμφωνίες, τότε καλύτερα να ψηφίσει τον κύριο Σαμαρά ο Ελληνικός λαός”[28]. Τότε μάλιστα το τσαντήρι και ο κ Λαζόπουλος πανηγύριζε[29]. Προφανώς κάτι μεσολάβησε. Γιατί το καλοκαίρι του 2016, υπογράφηκε και η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού[30]. Και πάλι χαμένα δύο χρόνια. Και πάλι κωλοτούμπα. Ο πόνος όμως εδώ υπήρχε. Και τον διατύπωσε αξιοπρεπώς ο Υπουργός κ Μπαλτάς[31], ο οποίος λίγο πριν την παραπάνω δήλωση είχε κατηγορηθεί ότι επεδίωκε να μπλοκάρει την επένδυση με προτεινόμενη νομοθετική διάταξη[32], και ο οποίος λίγο μετά κόπηκε από το Πολιτικό Συμβούλιο του Σύριζα[33] και ακόμα λίγο αργότερα και από την Κυβέρνηση[34]...

ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ.

Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ είχε προγραμματιστεί για μέσα στο 2014. Όμως το ΣτΕ έβαλε “δυναμίτη στα θεμέλια της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ”, κάνοντας δεκτή της αίτηση ακυρώσεως “που είχαν καταθέσει η ομοσπονδία εργαζομένων και φυσικά πρόσωπα των δύο κρατικών μονοπωλίων νερού” (με τη σύνταξη γενικά δεν τα πάει καλά ο χώρος)[35]. Είχε προηγηθεί και “άτυπο δημοψήφισμα” ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, με συντριπτικά αποτελέσματα[36]. Η νέα κυβέρνηση όρισε στο τιμόνι της ΕΥΑΘ μέλος της κίνησης “SOSτε το ΝΕΡΟ”[37]. Ωστόσο, και οι δύο εταιρείες (μαζί με άλλες ΔΕΚΟ) πέρασαν ήδη στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων[38] από την Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Παρ’ όλα αυτά, οι πραγματικοί αγωνιστές συνεχίζουν την αντίστασή τους μέσα από blogs και άλλες μορφές αυτο-οργάνωσης[39]. Άστα λα βικτόρια σιέμπρε... Μαζί με τις ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ, στο υπερταμείο πέρασαν και άλλες ΔΕΚΟ, όπως η ΕΛΒΟ, το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, οι ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ, η ΔΕΗ.

Συμπέρασμα; Δεν έχει νόημα να πιάσουμε μία προς μία όλες τις ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές είναι αρκετές για να δούμε την όλη εικόνα. Χαμένος χρόνος. Λιγότερα χρήματα. Κωλοτούμπες. Απώλεια αξιοπιστίας. Και πόνος... Πολύς πόνος...

• Χαρδούβελη

Ο Υπουργός Οικονομικών των Σαμαροβενιζέλων Χαρδούβελης είχε στείλει στα τέλη του 2014 προς την Τρόικα ένα -. Στο κείμενο των 48 σελίδων περιέγραφε τα μέτρα στα οποία η Ελληνική Κυβέρνηση συμφωνούσε, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση. Πρότεινε παράλληλα, και άλλα μέτρα, συγκεκριμένα, τα οποία θα ετίθεντο σε ισχύ την 1/7/2015, εφόσον από την μέχρι τότε εκτέλεση του Προϋπολογισμού προέκυπτε δημοσιονομικό κενό. Θυμίζει τίποτα η όλη λογική; ΝΑΙ! Το Χαρδούβελη περιείχε έναν κόφτη! Τι μεσολάβησε; Όλα τα μέτρα του κόφτη Χαρδούβελη, όλα μα όλα όμως, έχουν ήδη υλοποιηθεί από την Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Και τώρα προτείνουν άλλον κόφτη, με νέα μέτρα. Πρόοδος, έτσι;

Η παρουσίαση των δύο ετών της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου θα μπορούσε να συνεχίζεται για πολύ ακόμη. Γιατί στα δύο αυτά χρόνια δεν έγιναν και λίγα. Μόνο που όσα έγιναν είναι αντίθετα με τα όσα οι κυβερνητικοί εταίροι υπόσχονταν πριν αναλάβουν την εξουσία:

Υπογράφηκε ένα αχρείαστο τρίτο μνημόνιο.

Αυξήθηκαν οι φόροι. Όλοι ο φόροι. Άμεσοι και έμμεσοι.

Αυξήθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές.

Μειώθηκαν οι καθαροί μισθοί.

Μειώθηκαν οι συντάξεις.

Αυξήθηκε ο ΕΝΦΙΑ.

Αυξήθηκαν οι προσλήψεις μετακλητών.

Επιτάθηκε η οικογενειοκρατία, με ζευγάρια Υπουργών, με διορισμούς τέκνων, αδερφών, ανεψιών, φίλων, συντρόφων.

Αυξήθηκε η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης και των καυσίμων κίνησης.

Αυξήθηκαν οι οφειλές του κράτους προς τους ιδιώτες.

Αυξήθηκαν οι οφειλές των ιδιωτών προς το κράτος.

Άρχισαν οι  πλειστηριασμοί.

Αυξήθηκε ο ΦΠΑ στα νησιά και την εστίαση.

Μειώθηκαν οι έλεγχοι φορολογικών παραβάσεων (λίστες, λαθρεμπόριο κλπ).

Αυξήθηκε η φοροδιαφυγή λόγω υπερφορολόγησης.

Δε ρυθμίστηκαν τα κόκκινα δάνεια.

Δεν ήρθε η “νέα σεισάχθεια”.

Αυξήθηκαν τα λουκέτα.

Μειώθηκαν οι νέες επενδύσεις.

Άδειασαν οι τραπεζικοί λογαριασμοί.

Στράγγιξαν τα αποθεματικά των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης.

Α, και ακόμα δεν έχει τελειώσει η δίκη της Χρυσής Αυγής...

Νομίζουμε όμως ότι δεν έχει νόημα να επεκτεινόμαστε παραπάνω.

Τα όσα ήδη παρουσιάσαμε μάλλον είναι αρκετά.

Το νόημα το πιάσατε, έτσι;

Επειδή το νόημα το έπιασαν και οι της Κυβέρνησης, είμαστε σίγουροι ότι και αυτοί, μαζί με όλους τους άλλους Έλληνες, νοσταλγούν τις παλιές εποχές. Πριν αναλάβουν ευθύνες. Τότε που τα έλεγαν τόσο ωραία στις τηλεοπτικές συζητήσεις. Και που τις τόσο ωραίες τοποθετήσεις τις έκανε και η ΑΥΓΗ βιντεάκια[41], με τόσο ωραίους τίτλους... Πόσο όμορφη είναι τελικά η ζωή, όταν μπορείς να κάνεις ανεύθυνη και ανέξοδη κριτική!